River and the railway

Lieve luitjes,

Donderdag ochtend werden we om 7 uur bij ons hotel in Bangkok op gehaald. Samen met een gepensioneerd echtpaar: Rinus en Bertje en nog een familie met een zoon gingen we in een mini busje naar de railway market. Op deze markt werd van alles verkocht, de heerlijke geur van gedroogde vis kwam ons al snel tegemoet om half negen s'ochtends. Ook lagen er nog darmen van een willekeurig diersoort en allerlei soorten stukken vlees en ingewanden van een kip lekker in de warme lucht. Het was wel heel leuk om te zien hoe erg de cultuur daar verschilt van onze cultuur! Toen gingen we naar de treinrails, waar de groenten en fruit op het spoor lagen. Toen kwam de trein aan en binnen een minuut waren alle kraampjes naar binnengeklapt en alle producten van de rails af. Na dit spektakel gingen we met het minibusje naar een ander treinstation. Voor honderd bath extra kregen we een prachtig bankje in de trein met kussentjes en een bekertje water, erg fijn volgens onze gids dus dat hadden we maar gedaan.. Met de trein gingen we over de beroemde Burma railway die is gebouwd tijdens WO2. We hadden wel heel mooi uitzicht over de River Kwai. Bij de eindhalte kwam er ineens een tropische regenbui opzetten en werden we onder een grote parasol naar het restaurant waar we gingen lunchen begeleid. Met z'n zeven gingen we lunchen. We zijn toen veel geweten te komen over Bertje en Rinus. Zo vond Rinus Frankrijk al een hele cultuurshock en was basisschool directrice Bertje niet alleen de vrouw van Rinus maar ook nog eens de moeder. Verder begrepen ze niks van wat de gids allemaal vertelde en wij ook niet meer omdat ze keihard erdoor heen gingen praten. Rinus maakte met zijn petje schuin en zijn sandalen onder een lange afritsbroek een erg sexy indruk. Verder waren het erg aardige mensen. Het andere gezin was ook heel erg aardig, het bestond uit een echtpaar met een zoontje van 15. Met dit gezin hebben we tot vanochtend gereisd. Toen gingen we met de bus naar de boot. Waar we Rinus en Bertje nog een aantal keer moesten vertellen dat zij niet met ons mee op de boot gingen maar ergens anders zouden slapen die nacht. Maaaaar... Ze hadden die dag daarna wel een BBQ wat Rinus ons er nog even inwreef. Toen vertrokken we met een snelle long tail boat met het andere gezin naar onze accomodatie. Dit waren drijvende rivierhuisjes. Onze gids, Kim (wie overigens een man was), had al een aantal keer iets gezegd over dat we moesten springen.. Maar hier werd pas duidelijk dat we helemaal bij het eerste huisje van de veranda moesten springen en dan met de stroom mee konden drijven naar het laatste huisje. De stroming was best snel, dus dat was heel leuk. We hadden geen elektra dus ook geen warm water, dus lekker onder een ijskoude douche gedoucht.

We typen het volgende nu al voor de vierden keer want het ging al VIER KEER FOUT!!!! :((((((

Na de ijskoude douche gingen we eten. We gingen weer met de Nederlandse familie eten. Het restaurant hing vol met olielampjes, dat was echt heel schattig. Het leek voor andere mensen inmiddels waarschijnlijk alsof we bij deze familie hoorden, want we aten steeds met hun en zaten met ons huisje naast ze. Na het eten kon was er een dansshow van de lokale bevolking. Wij gingen hier alleen niet heen want wij vonden het nog best duur (5 euro) en hadden er niet zo'n zin in. De familie ging wel. Uiteindelijk kwamen ze lachend terug en zeiden dat het een soort generale repetitie was, en tja, dan kan er nog wel eens wat fout gaan.... We hebben met de familie nog even een spelletje gedaan maar door gebrek aan licht zijn we naar ons hutje in gegaan. Voordat we naar bed gingen hebben we dit hutje nog grondig met onze zaklampen geïnspecteerd op spinnen en slangen en andere enge beesten (in het hutje zaten namelijk best veel gaten waardoor alles zomaar naar binnen zou kunnen kruipen). Gelukkig hadden we niks gevonden en nadat we onze klamboe volledig hadden vastgezet door de uiteinden helemaal onder ons matras te duwen zodat er werkelijk niks meer in kon komen zijn we gaan slapen.

Toen we wakker werden zijn we eerst gaan ontbijten. Kim had jammer genoeg in tegenstelling tot de vorige avond zijn mooie rok niet meer aan :(((. We zagen vlakbij waar we gingen ontbijten een klein olifantje in het water. Het was geen wilde olifant want het had iets om z'n nek, maar het kon wel vrij rond lopen zonder iemand erbij. Na het ontbijt gingen we weer met de long tail boat naar de plek waar ons mini busje stond. Met het mini busje gingen we naar de Erawan watervallen. Deze watervallen bestonden uit zeven verdiepingen, waarbij de eerste vier makkelijk te bereiken waren. Daarna was het een aardige klim naar de volgende watervallen en goede schoenen kwamen dan ook goed van pas. Eenmaal bezweet en uitgedroogd bovengekomen na twee uur, waren we het er wel over eens dat al die moeite niet voor niets was geweest. De bovenste watervallen waren echt heeel mooi!!! We hadden echter een half uur later al afgesproken helemaal beneden op de parkeerplaats dus enigszins gehaast gingen wij weer naar beneden. Bij de waterval op level twee hebben we wel nog even snel een duik genomen. Hierbij moest je door de vissen springen die van dichtbij wel erg groot waren en ook nog eens aan je tenen gingen knabbelen (het was eigenlijk een soort natuurlijke fish spa). Maar de duik was heerlijk verfrissend! Eenmaal weer helemaal beneden kregen we een lunch en daarna reden we weer verder. We gingen naar het Death Railway museum. Dit was heel erg indrukwekkend! Het ging over de bouw van de Birma spoorlijn tijdens WO2 door de krijgsgevangenen van de Japanners. Bij deze bouw zijn alleen al 2700 Nederlanders omgekomen door tropische ziektes, uithongering en barre levensomstandigheden. Het verbaasde ons daarom dat wij hier niet al meer van wisten door geschiedenislessen op de middelbare school! We kregen soms echt kippenvel van de beelden en verhalen in het museum. Hierna gingen we naar de begraafplaats van de krijgsgevangenen tegenover het museum. Deze begraafplaats werd echt super goed onderhouden met allemaal bloemen enzo. Tenslotte gingen we bog naar de brug van de spoorlijn over de River Kwai. Deze brug was aan het einde van de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd door de geallieerden als wraak op de Japanners. Later was de brug wel weer gerestaureerd. Daarna gingen we naar ons hotel en hebben we nog even lekker gezwommen. S' avonds gingen we eten in het hotel. We zagen dat 'onze familie' westers aan het eten was en daar keken we wel een beetje jaloers naar. Toch besloten we zelf voor de Thaise noodles te gaan. Deze waren heel lekker, maar het was wel weinig. Nog hongerig besloten we dus toch maar een bordje friet bij te bestellen!

De volgende dag konden we 'uitslapen', want we zouden pas om 11 uur worden opgehaald. We hadden nog wat moeite om de vrouw die alles met de busjes regelde te overtuigen dat wij echt bij ons hotel in Ayutthaya moesten worden afgezet en NIET bij het treinstation, wat wel op haar papiertje stond (had ze nou werkelijk maar drie hersencellen dat ze gewoon niet kon geloven dat wij gewoon naar Ayutthaya moesten????) konden we instappen in het busje. Eenmaal aangekomen in Ayutthaya (waar we ook afscheid namen van 'onze familie') drie uur later was het voor de chauffeur ook nog erg lastig om ons hotel te vinden (terwijl we gewoon een adres én een kaartje erbij hadden). Ook sprak hij geen woord Engels en negeerde ons compleet zelfs als we mister of hello tegen hem zeiden. Gelukkig kwamen we daarna met toeval aan bij ons hotel. Het hotel was heel schattig en kleinschalig! Om vier uur werden we opgehaald voor een tuktuk tour langs een aantal tempels in Ayutthaya (onder begeleiding van keiharde Thaise technomuziek dat uit de grote speakers in de tuktuk kwam) Ayutthaya is de vroegere hoofdstad van Thailand en naar schatting stonden er ooit zo'n 1700 tempels. Hier waren er echter nog maar 50 van over, waarvan nog veel alleen maar uit ruïnes bestonden. Het was heel mooi maar wel erg warm! Na afloop van de tour werden we afgezet bij de avondmarkt omdat wij dachten dat we daar wel lekker konden eten. Echter liepen we vervolgens al kokhalzend over de markt door de ene verotte geur na de andere vieze stinkvis geur. Wel konden we hier om lachen. Echter durfden we ons niet te wagen aan de 'restaurantjes' hier, die bestonden uit een een soort karretjes met een pan erop en vlees dat waarschijnlijk al een paar uur in de warmte lag. We namen daarom een tuktuk weer terug naar het hotel, waar we wel heel lekker hebben gegeten. Morgen gaan we weer heerlijk vroeg opstaan om half zeven en vliegen we om half elf naar Chiang Mai!

Dikke kus,
Sterre en Iris